1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
|
% vim: spelllang=nl:
\documentclass[a4paper]{article}
\usepackage{geometry}
\usepackage[dutch]{babel}
\usepackage{enumitem}
\usepackage{pt}
\title{Pastoraaltheologie\\\large{Vragen bij college 8}}
\author{Camil Staps}
\date{10 november 2016}
\begin{document}
\maketitle
\begin{enumerate}
\item
Sinds Heidegger wordt hermeneutiek door sommigen relationeel, ontologisch en universeel opgevat:
relationeel, omdat de interpreteerder onlosmakelijk verbonden is aan het ge{\"\i}nterpreteerde object;
ontologisch, omdat \question\dots;
universeel, omdat \question\dots.
\item
We kunnen tijd niet (meer) als lineair \'e\'enrightingsproces ervaren,
maar zien verleden en toekomst als in strijd verwikkelde tegenpolen.
Dat we niet uit deze tijdservaring kunnen stappen maakt dat we onszelf, een tekst of ritueel nooit volledig kunnen begrijpen.
Dit leidt tot een hermeneutische crisis.
\item
Mensen kunnen de dimensie van tijd niet ontglippen omdat ze er in staan.
Dit betekent echter ook dat ze al tijdens hun leven onderdeel zijn van de geschiedenis en de traditie.
Dat maakt het voor hen mogelijk die traditie te begrijpen.
Wanneer we die traditie, die we niet direct op de moderne tijd toe kunnen passen,
`vertalen' of `appropri\"eren', staan we in de \emph{hermeneutische cirkel}.
\item
Twee punten van kritiek op Gadamer en Ricoeur vanuit de radicale hermeneutiek (Caputo):
\begin{itemize}
\item
Gadamer probeert een Heidegeriaans begrip van de eindigheid van het leven ---
waardoor we historisch zijn en kunnen begrijpen ---
te combineren met een Hegeliaans concept van geschiedenis ---
waarbij dat wat begrepen wordt oneindig, altijd evoluerend wordt verondersteld.
Zijn deze twee wel verzoenbaar?
De absolute historiciteit van het subject lijkt in te houden dat absolute betekenis niet bestaat,
terwijl de oneindigheid van het object die absolute betekenis juist veronderstelt.
\item
Caputo claimt dat Gadamer `de ander' verliest.
\question{In de paragrafen die volgen wordt echter alleen over Caputo's eigen standpunt gerept,
niet over dat van Gadamer of de kritiek daarop.}
\end{itemize}
\item
Drie problemen met Caputo's radicale hermeneutiek:
\begin{itemize}
\item
Wanneer we een radicaal geloof noodzakelijk stellen (\emph{il faut croire})
en stellen dat God onkenbaar is (\emph{we do not know what we believe or to whom we are praying})
vallen we terug op blind vertrouwen.
Is er dan nog wel een rationeel fundament?
\item
Een radicale hermeneutiek geeft geen reden om te geloven in een goede god, in plaats van in een slechte god.
Beide zouden onkenbaar zijn, dus hoe bepalen we welke god we in actie zien?
\item
Caputo beweert dat het onmogelijk is over het onmogelijke te spreken.
Zou dit echter niet toch mogelijk zijn als we narratieve, metaforische taal beschouwen?
\end{itemize}
\end{enumerate}
\end{document}
|
