blob: 8199c4681d7d4940f752ec5829df6342b0812293 (
plain) (
blame)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
|
% vim: spelllang=nl:
\documentclass[a4paper]{article}
\usepackage{geometry}
\usepackage[dutch]{babel}
\usepackage{enumitem}
\usepackage{pt}
\title{Pastoraaltheologie\\\large{Vragen bij college 11}}
\author{Camil Staps}
\date{8 december 2016}
\begin{document}
\maketitle
\comment{
Deze week: het formeel object --- \emph{strategisch}:
een bijdrage willen leveren aan de ontwikkeling van het christendom.
}
\begin{enumerate}
\item
Het doel van de pastoraaltheologie is
een methode te leveren om praktijk en theorie te verbinden (methode),
verbonden met de postmoderne tijd van onzekerheden (context),
om uiteindelijk de gelovige identiteit te her-verstaan (microniveau).
\item
Een praktische theologie die enkel propositionele inhouden toepast neemt de contingentie van het menselijk handelen niet serieus.
Ze is te abstract.
De pastoraaltheologie is een wetenschappelijke studie naar het christelijke handelen.
\item
De praktische theologie in de theorievorming van Graham is gebaseerd op drie hoofdargumenten:
\begin{itemize}
\item
Het geeft kritiek op deze eeuw van onzekerheid.
\item
Het brengt met feministische en gender-analyse de fragiliteit en inadequaatheid
van de manier waarop de modernheid haar kernwaarden (maakbaarheid, controle, zelfgenoegzaamheid) heeft geselecteerd.
Deze kernwaarden zitten volgens Graham ook in therapeutische en clericale paradigma's in de Christelijke pastorale zorg.
\item
\question{?}
\end{itemize}
\item
Drie kenmerken van de crisis van de postmoderniteit:
\begin{itemize}
\item
Het stelt de hoogmoed (vooruitgangsgeloof; American dream) onder kritiek.
\item
Het verzacht de harde kanten van de letterlijkheid, het objectivisme en het humanisme.
\item
\question{?}
\end{itemize}
\item
\comment{Onze eerdere kritiek op de ecclesiologische benadering:
ze stelt de pastor te centraal --- het is clericaal.
Vaak gaat het om een technologische benadering.}
Graham's kritiek is vooral een kritiek op de \emph{clericale} benadering, niet op de ecclesiologische.
Ze wil de praxis van de hele gemeenschap bekijken.
\item
Er zit een praktische wijsheid in het handelen van Christus.
Die wijsheid proberen we te begrijpen.
De wijsheid verschijnt in de barmhartige act.
Dit is wat wordt bedoeld met `pastorale praktijken zijn constitutief'.
Vergelijkbaar met Aristoteles: wil je weten wat moed is?
Ga dan moedig handelen, dan ga je het beter begrijpen.
Volgens Graham werkt dit hetzelfde met geloof en gelovig handelen.
\item
In deze performatieve praxis krijgt de waarheidsclaim drie kenmerken:
\begin{itemize}
\item
\question{?}
\item
Hermeneutiek van argwaan:
de waarheidsclaim maakt niet meer verdacht (beperking als zonde of test van Goed),
maar geeft het subject juist kracht.
De mens is de auteur van zijn eigen narratief ---
en d\'a\'ar, in de gebrokenheid (bv. Job), vinden we God \'o\'ok (of zelfs: vooral).
\item
\question{?}
\end{itemize}
\item
\begin{itemize}
\item
De theorie is vrij abstract en weinig ingebed in traditie en evangelie,
ook al zegt Graham van wel.
\item
Graham geeft niet aan hoe de theorie in de praktijk gebruikt kan worden.
\item
Graham heeft geen kritische verhouding tot de postmoderniteit.
Ze relativeert geloof op een niet realistische wijze.
De kern van geloven is toch een vertrouwen in een verlossende god?
Een fundamentele onwetendheid is onleefbaar.
\end{itemize}
\end{enumerate}
\end{document}
|
