Pseudepigrafie

1 files changed, 23 insertions, 0 deletions

diff --git a/samenvatting.tex b/samenvatting.tex
index 6b30c08..39eb888 100644
--- a/samenvatting.tex
+++ b/samenvatting.tex
@@ -286,5 +286,28 @@ In het tweede deel staat Paulus centraal. Allereerst vervolgt hij de Christenen,
 
 Lucas maakt duidelijk dat de kerk geen vijand van het Romeinse Rijk is, want voor buitenstaanders kon de opkomst van het Christendom op een politieke revolutie lijken. Christenen werden vervolgd, o.a. onder Nero (brand in Rome, 62). Hiervoor laat Lucas Paulus naar Rome gaan, waar de Romeinen hem niet schuldig weten te verklaren. Waarschijnlijk was Paulus uiteindelijk schuldig verklaard en ter dood gebracht, maar Hnd. verhaalt hier niet over.
 
+\seclit{Pseudepigrafie}{Klauck}{Ancient Letters and the New Testament, pp.~399-406}
+We moeten de volgende termen onderscheiden:
+
+\begin{description}
+    \item[Anonimiteit] Zonder indicatie van de auteur. Voorbeeld: de Evangelie{\"e}n, Hnd., Heb., 1~Jn.
+    \item[Orthonimiteit] Met een \emph{correcte} indicatie van de auteur. Voorbeeld: de authentieke brieven van Paulus.
+    \item[Homonimiteit] Met dezelfde naam als een bekende auteur, wat kan leiden tot het incorrect toeschrijven van de tekst aan die auteur. Voorbeeld: Opb.
+    \item[Pseudonimiteit] Met een \emph{incorrecte} indicatie van de auteur. Voorbeeld: Bijbelse en buitenbijbelse teksten toegeschreven aan personen als Enoch, de zonen van Jakob of Dani{\"e}l.
+    \item[Deuteronimiteit] De naam van de leraar is gebruikt als auteur. Voorbeeld: Kol., Ef., mogelijk ook 2 Thess.
+    \item[Allonimiteit] Gebruik van een andere naam om autoriteit te claimen.
+\end{description}
+
+In het Nieuwe Testament zien we \emph{pseudepigrafie}: de vorm van pseudonimiteit waarbij er bewust een beroemde naam wordt gebruikt.
+
+\medskip
+Pseudepigrafie gebeurde, maar was niet algemeen geaccepteerd, en mensen hadden gevoel voor originaliteit en intellectueel eigendom. Deuteronimiteit werd wel geaccepteerd. Pseudepigrafie is geen nieuw verschijnsel, maar gebeurde ook al in de Joodse cultuur en in dezelfde tijd in de Romeinse cultuur, veelal met brieven.
+
+Brieven zijn gemakkelijk te vervalsen omdat ze de afzender noemen. Bovendien komt het doel van brieven (representatie van de afwezige afzender, mogelijk na diens dood) overeen met dat van pseudepigrafen (autoriteit claimen om een punt te maken).
+
+Het is onduidelijk in hoeverre de lezers van de vervalste brieven hiervan op de hoogte waren. Voor de pastorale brieven kan dit nog wel duidelijk zijn geweest, maar voor Kol. en Ef. minder.
+
+Wat het lastig maakt om te bepalen of een brief echt of vals is, is dat de ontvangers verschillen (andere achtergrond, kennis, etc.) en de stijl dus per brief logischerwijs ook wat kan verschillen. Bovendien zouden verschillen in stijl ook verklaard kunnen worden door verschillende klerken, want bv. Paulus schreef zijn brieven niet zelf.
+
 \end{document}