From 43fb6739f91f6e4c82f181c9553ef936d17e9a60 Mon Sep 17 00:00:00 2001
From: Camil Staps
Date: Thu, 1 Dec 2016 14:41:09 +0100
Subject: College 8 -> 8 & 9
---
college-8.tex | 127 ---------------------------------------------------------
college-89.tex | 127 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
2 files changed, 127 insertions(+), 127 deletions(-)
delete mode 100644 college-8.tex
create mode 100644 college-89.tex
diff --git a/college-8.tex b/college-8.tex
deleted file mode 100644
index 3d9cc8e..0000000
--- a/college-8.tex
+++ /dev/null
@@ -1,127 +0,0 @@
-% vim: spelllang=nl:
-\documentclass[a4paper]{article}
-
-\usepackage{geometry}
-\usepackage[dutch]{babel}
-\usepackage{enumitem}
-\usepackage{pt}
-
-\title{Pastoraaltheologie\\\large{Vragen bij college 8}}
-\author{Camil Staps}
-\date{10 november 2016}
-
-\begin{document}
-
-\maketitle
-
-\comment{%
- Voor de herfstvakantie: materieel object (het christelijk geloof).
- We kunnen over God spreken (weten dingen over hem) omdat God zelf gesproken heeft (aanname).
-
- Vanaf nu: formeel object (`de bril waarmee je naar het materieel object kijkt'):
- theologisch,
- hermeneutisch,
- \dots,
- praktisch.
-}
-
-\begin{enumerate}
- \item
- \comment{Heidegger relateert hermeneutiek aan het \emph{dasein} (de modus van het mens-zijn in ruimte-tijd),
- anders dan (voorheen) alleen aan het objectivistische tekst-verstaan.
- Bij hermeneutiek gaat het niet alleen om tekst-verstaan,
- maar ook om het verstaan van het `zelf' dat leest.}
- Sinds Heidegger wordt hermeneutiek door sommigen relationeel, ontologisch en universeel opgevat:
- relationeel, omdat de interpreteerder onlosmakelijk verbonden is aan het ge{\"\i}nterpreteerde object;
- ontologisch, omdat we als mens begrijpend in de wereld staan;
- universeel, omdat de hermeneutiek het fundamentele dasein (dat universeel is) duidt.
-
- \item
- We kunnen tijd niet (meer) als lineair \'e\'enrichtingsproces ervaren,
- maar zien verleden en toekomst als in strijd verwikkelde tegenpolen.
- \comment{En het heden is volkomen ondenkbaar, want zodra we het denken, is het verleden ---
- wel is het duidelijk dat het continu in spanning met verleden en toekomst is.}
- Dat we niet uit deze tijdservaring kunnen stappen maakt dat we onszelf, een tekst of ritueel nooit volledig kunnen begrijpen.
- Dit leidt tot een hermeneutische crisis.
-
- \comment{%
- Traditionalisme: toegeven aan de kracht van het verleden
- (God identificeren met vormen uit het verleden);
- post-traditionalisme: toegeven aan de kracht van de toekomst
- (ongebonden aan het verleden; God zal totaal anders zijn in de toekomst).
- }
-
- \item
- Mensen kunnen de dimensie van tijd niet ontglippen omdat ze er in staan.
- Dit betekent echter ook dat ze al tijdens hun leven onderdeel zijn van de geschiedenis en de traditie.
- Dat maakt het voor hen mogelijk die traditie te begrijpen.
- Wanneer we die traditie, die we niet direct op de moderne tijd toe kunnen passen,
- `vertalen' of `appropri\"eren', staan we in de \emph{hermeneutische cirkel},
- omdat hiermee die geschiedenis ook wordt doorgeschreven.
-
- Doordat we niet uit die geschiedenis en cirkel kunnen geraken,
- kunnen we niet tot iets als absolute kennis komen.
- De betekenis die we in de hermeneutische cirkel vinden is dus altijd partieel.
-
- \item
- Twee punten van kritiek op Gadamer en Ricoeur vanuit de radicale hermeneutiek (Caputo):
-
- \begin{itemize}
- \item
- Gadamer probeert een Heidegeriaans begrip van de eindigheid van het leven ---
- waardoor we historisch zijn en kunnen begrijpen ---
- te combineren met een Hegeliaans concept van geschiedenis ---
- waarbij dat wat begrepen wordt oneindig, altijd evoluerend wordt verondersteld.
- Zijn deze twee wel verzoenbaar?
- De absolute historiciteit van het subject lijkt in te houden dat absolute betekenis niet bestaat,
- terwijl de oneindigheid van het object die absolute betekenis juist veronderstelt.
-
- \item
- Caputo claimt dat Gadamer `de ander' verliest.
- \question{In de paragrafen die volgen wordt echter alleen over Caputo's eigen standpunt gerept,
- niet over dat van Gadamer of de kritiek daarop.}
- \end{itemize}
-
- Gadamar lost het probleem (van mensen die
- (a) hetzelfde boek lezen, etc., maar
- (b) toch een radicaal andere interpretatie daaraan geven)
- op door te claimen dat ooit deze standpunten bij elkaar zullen komen,
- en die uiteindelijke betekenis er altijd al in verborgen heeft gezeten.
- Dit doet, volgens Caputo, echter geen recht aan de radicaal verschillende standpunten tussen gelovigen en confessies.
-
- \item
- Drie problemen met Caputo's radicale hermeneutiek:
-
- \begin{itemize}
- \item
- Wanneer we een radicaal geloof noodzakelijk stellen (\emph{il faut croire})
- en stellen dat God onkenbaar is (\emph{we do not know what we believe or to whom we are praying})
- vallen we terug op blind vertrouwen.
- Is er dan nog wel een rationeel fundament?
-
- \comment{%
- Religie heeft dan geen enkel referentiepunt meer:
- er is geen identificatie met de wereld die we kennen.
- Je vervalt in \emph{fide{\"\i}sme}, blind vertrouwen.
- }
-
- \item
- Een radicale hermeneutiek geeft geen reden om te geloven in een goede god, in plaats van in een slechte god.
- Beide zouden onkenbaar zijn, dus hoe bepalen we welke god we in actie zien?
-
- \item
- Caputo beweert dat het onmogelijk is over het onmogelijke te spreken.
- Zou dit echter niet toch mogelijk zijn als we narratieve, metaforische taal gebruiken?
- \end{itemize}
-
- \item
- \comment{Kearney is gepromoveerd bij en staat in de traditie van Ricoeur.}
- Kearney claimt dat er iets bestaat tussen zelf en ander, verleden en heden, wel- en niet-verstaan.
- Door dit geen binaire opvatting maar een glijdende schaal te maken,
- (a) komt er ruimte voor verschil (onvergelijkbaarheid) en
- (b) raakt de verbinding tussen beiden niet zoek.
-
- \item
-\end{enumerate}
-
-\end{document}
diff --git a/college-89.tex b/college-89.tex
new file mode 100644
index 0000000..c2f6121
--- /dev/null
+++ b/college-89.tex
@@ -0,0 +1,127 @@
+% vim: spelllang=nl:
+\documentclass[a4paper]{article}
+
+\usepackage{geometry}
+\usepackage[dutch]{babel}
+\usepackage{enumitem}
+\usepackage{pt}
+
+\title{Pastoraaltheologie\\\large{Vragen bij college 8 en 9}}
+\author{Camil Staps}
+\date{10 en 17 november 2016}
+
+\begin{document}
+
+\maketitle
+
+\comment{%
+ Voor de herfstvakantie: materieel object (het christelijk geloof).
+ We kunnen over God spreken (weten dingen over hem) omdat God zelf gesproken heeft (aanname).
+
+ Vanaf nu: formeel object (`de bril waarmee je naar het materieel object kijkt'):
+ theologisch,
+ hermeneutisch,
+ \dots,
+ praktisch.
+}
+
+\begin{enumerate}
+ \item
+ \comment{Heidegger relateert hermeneutiek aan het \emph{dasein} (de modus van het mens-zijn in ruimte-tijd),
+ anders dan (voorheen) alleen aan het objectivistische tekst-verstaan.
+ Bij hermeneutiek gaat het niet alleen om tekst-verstaan,
+ maar ook om het verstaan van het `zelf' dat leest.}
+ Sinds Heidegger wordt hermeneutiek door sommigen relationeel, ontologisch en universeel opgevat:
+ relationeel, omdat de interpreteerder onlosmakelijk verbonden is aan het ge{\"\i}nterpreteerde object;
+ ontologisch, omdat we als mens begrijpend in de wereld staan;
+ universeel, omdat de hermeneutiek het fundamentele dasein (dat universeel is) duidt.
+
+ \item
+ We kunnen tijd niet (meer) als lineair \'e\'enrichtingsproces ervaren,
+ maar zien verleden en toekomst als in strijd verwikkelde tegenpolen.
+ \comment{En het heden is volkomen ondenkbaar, want zodra we het denken, is het verleden ---
+ wel is het duidelijk dat het continu in spanning met verleden en toekomst is.}
+ Dat we niet uit deze tijdservaring kunnen stappen maakt dat we onszelf, een tekst of ritueel nooit volledig kunnen begrijpen.
+ Dit leidt tot een hermeneutische crisis.
+
+ \comment{%
+ Traditionalisme: toegeven aan de kracht van het verleden
+ (God identificeren met vormen uit het verleden);
+ post-traditionalisme: toegeven aan de kracht van de toekomst
+ (ongebonden aan het verleden; God zal totaal anders zijn in de toekomst).
+ }
+
+ \item
+ Mensen kunnen de dimensie van tijd niet ontglippen omdat ze er in staan.
+ Dit betekent echter ook dat ze al tijdens hun leven onderdeel zijn van de geschiedenis en de traditie.
+ Dat maakt het voor hen mogelijk die traditie te begrijpen.
+ Wanneer we die traditie, die we niet direct op de moderne tijd toe kunnen passen,
+ `vertalen' of `appropri\"eren', staan we in de \emph{hermeneutische cirkel},
+ omdat hiermee die geschiedenis ook wordt doorgeschreven.
+
+ Doordat we niet uit die geschiedenis en cirkel kunnen geraken,
+ kunnen we niet tot iets als absolute kennis komen.
+ De betekenis die we in de hermeneutische cirkel vinden is dus altijd partieel.
+
+ \item
+ Twee punten van kritiek op Gadamer en Ricoeur vanuit de radicale hermeneutiek (Caputo):
+
+ \begin{itemize}
+ \item
+ Gadamer probeert een Heidegeriaans begrip van de eindigheid van het leven ---
+ waardoor we historisch zijn en kunnen begrijpen ---
+ te combineren met een Hegeliaans concept van geschiedenis ---
+ waarbij dat wat begrepen wordt oneindig, altijd evoluerend wordt verondersteld.
+ Zijn deze twee wel verzoenbaar?
+ De absolute historiciteit van het subject lijkt in te houden dat absolute betekenis niet bestaat,
+ terwijl de oneindigheid van het object die absolute betekenis juist veronderstelt.
+
+ \item
+ Caputo claimt dat Gadamer `de ander' verliest.
+ \question{In de paragrafen die volgen wordt echter alleen over Caputo's eigen standpunt gerept,
+ niet over dat van Gadamer of de kritiek daarop.}
+ \end{itemize}
+
+ Gadamar lost het probleem (van mensen die
+ (a) hetzelfde boek lezen, etc., maar
+ (b) toch een radicaal andere interpretatie daaraan geven)
+ op door te claimen dat ooit deze standpunten bij elkaar zullen komen,
+ en die uiteindelijke betekenis er altijd al in verborgen heeft gezeten.
+ Dit doet, volgens Caputo, echter geen recht aan de radicaal verschillende standpunten tussen gelovigen en confessies.
+
+ \item
+ Drie problemen met Caputo's radicale hermeneutiek:
+
+ \begin{itemize}
+ \item
+ Wanneer we een radicaal geloof noodzakelijk stellen (\emph{il faut croire})
+ en stellen dat God onkenbaar is (\emph{we do not know what we believe or to whom we are praying})
+ vallen we terug op blind vertrouwen.
+ Is er dan nog wel een rationeel fundament?
+
+ \comment{%
+ Religie heeft dan geen enkel referentiepunt meer:
+ er is geen identificatie met de wereld die we kennen.
+ Je vervalt in \emph{fide{\"\i}sme}, blind vertrouwen.
+ }
+
+ \item
+ Een radicale hermeneutiek geeft geen reden om te geloven in een goede god, in plaats van in een slechte god.
+ Beide zouden onkenbaar zijn, dus hoe bepalen we welke god we in actie zien?
+
+ \item
+ Caputo beweert dat het onmogelijk is over het onmogelijke te spreken.
+ Zou dit echter niet toch mogelijk zijn als we narratieve, metaforische taal gebruiken?
+ \end{itemize}
+
+ \item
+ \comment{Kearney is gepromoveerd bij en staat in de traditie van Ricoeur.}
+ Kearney claimt dat er iets bestaat tussen zelf en ander, verleden en heden, wel- en niet-verstaan.
+ Door dit geen binaire opvatting maar een glijdende schaal te maken,
+ (a) komt er ruimte voor verschil (onvergelijkbaarheid) en
+ (b) raakt de verbinding tussen beiden niet zoek.
+
+ \item
+\end{enumerate}
+
+\end{document}
--
cgit v1.2.3