diff options
Diffstat (limited to 'college-89.tex')
| -rw-r--r-- | college-89.tex | 127 |
1 files changed, 127 insertions, 0 deletions
diff --git a/college-89.tex b/college-89.tex new file mode 100644 index 0000000..c2f6121 --- /dev/null +++ b/college-89.tex @@ -0,0 +1,127 @@ +% vim: spelllang=nl: +\documentclass[a4paper]{article} + +\usepackage{geometry} +\usepackage[dutch]{babel} +\usepackage{enumitem} +\usepackage{pt} + +\title{Pastoraaltheologie\\\large{Vragen bij college 8 en 9}} +\author{Camil Staps} +\date{10 en 17 november 2016} + +\begin{document} + +\maketitle + +\comment{% + Voor de herfstvakantie: materieel object (het christelijk geloof). + We kunnen over God spreken (weten dingen over hem) omdat God zelf gesproken heeft (aanname). + + Vanaf nu: formeel object (`de bril waarmee je naar het materieel object kijkt'): + theologisch, + hermeneutisch, + \dots, + praktisch. +} + +\begin{enumerate} + \item + \comment{Heidegger relateert hermeneutiek aan het \emph{dasein} (de modus van het mens-zijn in ruimte-tijd), + anders dan (voorheen) alleen aan het objectivistische tekst-verstaan. + Bij hermeneutiek gaat het niet alleen om tekst-verstaan, + maar ook om het verstaan van het `zelf' dat leest.} + Sinds Heidegger wordt hermeneutiek door sommigen relationeel, ontologisch en universeel opgevat: + relationeel, omdat de interpreteerder onlosmakelijk verbonden is aan het ge{\"\i}nterpreteerde object; + ontologisch, omdat we als mens begrijpend in de wereld staan; + universeel, omdat de hermeneutiek het fundamentele dasein (dat universeel is) duidt. + + \item + We kunnen tijd niet (meer) als lineair \'e\'enrichtingsproces ervaren, + maar zien verleden en toekomst als in strijd verwikkelde tegenpolen. + \comment{En het heden is volkomen ondenkbaar, want zodra we het denken, is het verleden --- + wel is het duidelijk dat het continu in spanning met verleden en toekomst is.} + Dat we niet uit deze tijdservaring kunnen stappen maakt dat we onszelf, een tekst of ritueel nooit volledig kunnen begrijpen. + Dit leidt tot een hermeneutische crisis. + + \comment{% + Traditionalisme: toegeven aan de kracht van het verleden + (God identificeren met vormen uit het verleden); + post-traditionalisme: toegeven aan de kracht van de toekomst + (ongebonden aan het verleden; God zal totaal anders zijn in de toekomst). + } + + \item + Mensen kunnen de dimensie van tijd niet ontglippen omdat ze er in staan. + Dit betekent echter ook dat ze al tijdens hun leven onderdeel zijn van de geschiedenis en de traditie. + Dat maakt het voor hen mogelijk die traditie te begrijpen. + Wanneer we die traditie, die we niet direct op de moderne tijd toe kunnen passen, + `vertalen' of `appropri\"eren', staan we in de \emph{hermeneutische cirkel}, + omdat hiermee die geschiedenis ook wordt doorgeschreven. + + Doordat we niet uit die geschiedenis en cirkel kunnen geraken, + kunnen we niet tot iets als absolute kennis komen. + De betekenis die we in de hermeneutische cirkel vinden is dus altijd partieel. + + \item + Twee punten van kritiek op Gadamer en Ricoeur vanuit de radicale hermeneutiek (Caputo): + + \begin{itemize} + \item + Gadamer probeert een Heidegeriaans begrip van de eindigheid van het leven --- + waardoor we historisch zijn en kunnen begrijpen --- + te combineren met een Hegeliaans concept van geschiedenis --- + waarbij dat wat begrepen wordt oneindig, altijd evoluerend wordt verondersteld. + Zijn deze twee wel verzoenbaar? + De absolute historiciteit van het subject lijkt in te houden dat absolute betekenis niet bestaat, + terwijl de oneindigheid van het object die absolute betekenis juist veronderstelt. + + \item + Caputo claimt dat Gadamer `de ander' verliest. + \question{In de paragrafen die volgen wordt echter alleen over Caputo's eigen standpunt gerept, + niet over dat van Gadamer of de kritiek daarop.} + \end{itemize} + + Gadamar lost het probleem (van mensen die + (a) hetzelfde boek lezen, etc., maar + (b) toch een radicaal andere interpretatie daaraan geven) + op door te claimen dat ooit deze standpunten bij elkaar zullen komen, + en die uiteindelijke betekenis er altijd al in verborgen heeft gezeten. + Dit doet, volgens Caputo, echter geen recht aan de radicaal verschillende standpunten tussen gelovigen en confessies. + + \item + Drie problemen met Caputo's radicale hermeneutiek: + + \begin{itemize} + \item + Wanneer we een radicaal geloof noodzakelijk stellen (\emph{il faut croire}) + en stellen dat God onkenbaar is (\emph{we do not know what we believe or to whom we are praying}) + vallen we terug op blind vertrouwen. + Is er dan nog wel een rationeel fundament? + + \comment{% + Religie heeft dan geen enkel referentiepunt meer: + er is geen identificatie met de wereld die we kennen. + Je vervalt in \emph{fide{\"\i}sme}, blind vertrouwen. + } + + \item + Een radicale hermeneutiek geeft geen reden om te geloven in een goede god, in plaats van in een slechte god. + Beide zouden onkenbaar zijn, dus hoe bepalen we welke god we in actie zien? + + \item + Caputo beweert dat het onmogelijk is over het onmogelijke te spreken. + Zou dit echter niet toch mogelijk zijn als we narratieve, metaforische taal gebruiken? + \end{itemize} + + \item + \comment{Kearney is gepromoveerd bij en staat in de traditie van Ricoeur.} + Kearney claimt dat er iets bestaat tussen zelf en ander, verleden en heden, wel- en niet-verstaan. + Door dit geen binaire opvatting maar een glijdende schaal te maken, + (a) komt er ruimte voor verschil (onvergelijkbaarheid) en + (b) raakt de verbinding tussen beiden niet zoek. + + \item +\end{enumerate} + +\end{document} |